The Greek Mile: Ιουνίου 2015

Μερικά πράγματα που μου έμαθε η ζωή

(και σκέφτομαι όταν δεν μπορώ άλλο να σκέφτομαι ελλείμματα και χρέη)

Ήταν Φεβρουάριος του 2012. Ήμουν φοιτητής που ενώ βαριόταν οικτρά, ήθελε να κάνει τα πάντα. Σίγουρα δεν έκανα τα πάντα, έκανα όμως αρκετά. Χρόνος για "τα πάντα", πάντα υπάρχει.

Το λοιπόν, κάθομαι σε έναν από τους καναπέδες του λόμπι της δραματικής/θεατρικής σχολής που παρακολουθούσα μαθήματα, μέχρι να ξεκινήσει προφανώς το μάθημα. Ξεφυλλίζω την Athens Voice, που την θεωρούσα πάντα ρηχή, αλλά πάντα ήθελα να γράφω σε αυτήν. Βρήκα μια πολύ ενδιαφέρουσα στήλη. Την έσκισα επιμελώς και την έβαλα στην τσάντα μου. Σχεδόν τρεισήμισι χρόνια μετά, όλα ταιριάζουν τόσο μα τόσο πολύ.

5+1 Μύθοι Από Την Καλύτερη Χώρα Του Κόσμου

"Όταν πήγαινα τρίτη γυμνασίου, πρώτη λυκείου, δε θυμάμαι ακριβώς, μου συνέβη μια μοναδική και κρίσιμη εμπειρία που άλλαξε για πάντα τη ζωή μου. Είναι ένα από τα ελάχιστα πράγματα που θυμάμαι από το σχολείο. Αυτο, και οι καταλήψεις του '90. Και μία Μαρία. Τέλος πάντων, ήμασταν στο μάθημα της ιστορίας, και είχαμε φτάσει στο 19ο αιώνα, προς το τέλος, εκεί που έλεγε για το Χαρίλαο Τρικούπη. Το κεφάλαιο κατέληγε σε μία παράγραφο που έλεγε πάνω κάτω τα εξής: