Σαν Σήμερα

                        Ο Ελευθέριος Βενιζέλος έχει υπογράψει μόλις την συνθήκη της Λωζάνης και εξέρχεται από το μέγαρο που υπογράφηκε αυτή, συνοφρυωμένος, κακόκεφος, μελαγχολικός.

Έχει συναίσθηση ότι με τη υπογραφή του, το όνειρο για την Μεγάλη Ελλάδα έσβησε. Η Ελλάδα των 2 ηπείρων και των 5 θαλασσών, όπως χαρακτήρισε ο ίδιος την χώρα μας μετά την υπογραφή του στην συνθήκη των Σεβρών, θα παραμείνει ευσεβής πόθος.

Η υπογραφή του θα φέρει αίμα, πείνα, ξεριζωμό, νέους πολέμους και θα τελειώσει την μακραίωνη παρουσία των Ελλήνων στην Μικρά Ασία. Το ξέρει, παρόλο που πληρώνει , εν πολλοίς, λάθη άλλων.

Αυτός ήταν όμως που είχε το θάρρος να βάλει αυτήν την υπογραφή. Αυτός μπήκε μπροστάρης της υπεράσπισης της τιμής μιας χώρας αμφιβόλου ομοιογένειας. Και γι' αυτό υποχωρεί σκυθρωπός.
Αυτός ο άνθρωπος δεν θα πανηγύριζε όταν η Ελλάδα έμπαινε στο μνημόνιο (θα πανηγύριζε όταν έβγαινε), δεν θα πανηγύριζε επειδή έκανε 20 ώρες διαπραγμάτευση με τους δανειστές, ούτε όταν θα έβγαινε στις αγορές, ούτε όταν έβγαινε από ένα eurogroup που αποφασιζόταν σκληρή λιτότητα, ούτε θα ανεχόταν σταλινικά και χουντικά κατακάθια να υπονομεύουν το μέλλον της πατρίδας του.

Εν κατακλείδι, παρά τα λάθη του, εργάστηκε για το μέλλον αυτού του ρημαδοτόπου, όχι για το μέλλον της καρέκλας του. Το παράδειγμα του δεν το ακολούθησαν πολλοί στα επόμενα 100 χρόνια νεοελληνικής ιστορίας. Πέθανε σαν σήμερα, το 1936...